Mediakunst, en videokunst in het bijzonder, is onderdeel van de brede wereld van de cinema en nestelt zich op eigenzinnige wijze tussen de oudere disciplines speelfilm en documentaire in. En dat geldt zeker ook voor de wijze waarop in de videokunst moedwillig wordt gewerkt met ‘waar’ en ‘niet-waar’: de ‘fictie’ van speelfilms en de waarheidsclaim van de documentaire. Kunstenaars putten uit de tradities van de filmgeschiedenis en grijpen op verrassende wijze in op de real time opnamen van onze omringende werkelijkheid met behulp van breed toegankelijke software. In Cinema revisited: form follows fiction bespreekt Bart Rutten deze bijzondere relatie in drie hoofdstukken: Found footage, geënsceneerde realiteit en Disneys waarheidsclaim.